Isala en spiermuscles

Dit weekend zijn we met vijven richting het Zuiden gegaan: Galle en Hikkaduwa die ze hier omvormen tot Gkol en Hkkduuw. Dit konden we het beste door in een AC bus met airco te stappen want die zijn veel relaxter dan de gewone, zo hoorden we. Maar je moet het zien als de banaan van de fruitsoorten, als je niet van fruit houdt. We stapten via het opstapje de bus in en kwamen pas verder op het moment dat de deur dicht ging en iedereen wat naar voren werd gesandwicht. De kaartjesjongen van de bus heeft geen problemen met dit knusse vervoer, maar aannemelijk is dat de fles wodka naast hem daaraan bijdraagt. Wij hebben standaard een lifehammer in de auto, bij hun is het een wodkafles. Dit is vast en zeker ook om een ruitje mee in te slaan. ;) Daarnaast ben je een uitzondering als je als kaartjesjongen of Tuk-Tuk driver geen rode mond hebt van de tabaksballen en niet high bent, want dan zie je het allemaal veel te scherp. Eigenlijk gemeen dat hij zijn stuff niet even deelt, want als voor-je-leven-vrezende inzittende van een Tuk Tuk kun je ook best wat gebruiken. Even terug naar de bus; na een kwartier konden we zitten en dat was best oké (ondanks dat de enige forse Sri Lankaan in het land uitgerekend zijn kont op mijn plek moest parkeren). Ze hebben hier het idee gehad om het wandelpad ook te vullen met uitklapbare stoelen, waardoor er een soort wave ontstaat op het moment dat iemand van de achterste rij de bus uit wil en iedereen één voor één op moet staan. Iedereen helpt elkaar door van een staand persoon de tas op schoot te nemen. In Galle zijn we lekker uiteten gegaan om zo vanalles te eten, maar vooral even geen rijst en curry! Een koolhydraatarm-dieet zou hier praktisch onmogelijk zijn. Ania kende een Sri Lankaans meisje en met die vrienden zijn we mee naar een beachparty gegaan. Meisjes en blanken kregen gratis entree, donkere jongens moesten betalen. Als dubbel gratis - meisje en blank - kreeg ik er nog net geen geld bij. Eenmaal binnen keken we ons de ogen uit onze kop: hier waren dus alle blanken! Waarschijnlijk hebben wij ze net zo raar aangestaard als dat de Sri Lankanen naar ons doen in Panadura, maar hé had jullie hier niet verwacht jongens. Het was wel een bizar gaaf feest en iedereen ging totaal uit zijn plaat. De vrienden van Ania hebben het gewiggel met hun hoofd uitgelegd en wij nog even geoefend in de auto. Later in het weekend heb ik het bij het uiteten uitgeprobeerd maar de serveerder merkte wel op dat het bij mij niet in het plaatje paste want hij schoot ervan in de lach haha. Verder hebben we dat weekend lekker de toerist uitgehangen en leuke dingen gedaan. Waar ze in Panadura nog denken dat we een groepje Skin deseases zijn, is Galle een stuk toeristischer. Verder nog een spicegarden bezocht, een soort van turtle opvang en naar het strand geweest. Koffie gedronken. Nu denk je vast 'ja en? Dat doe ik drie keer per dag'. Nou hier hebben ze dus heel veel koffietentjes waar ze geen koffie verkopen zonder een bult suiker. Dat zit er gewoon standaard bij en 'no suger' da gu nou eenmaal nie. Bij het nemen van de eerste slok cappuccino begon dus haast een orkest te spelen. Nederlands spreken was niet toegestaan, dit weekend, met codewoord 'knäckebröd' van de Zweed werden we toch vriendelijk - doch dringend - verzocht ons weer in het Engels uit te drukken. ;) Dat zorgt echter nog wel eens voor verwarring waarbij je een 'spiermuscle' krijgt of een 'do you think that the door zichzelf closed'.

Deze week ben ik begonnen op de afdeling General Medicin. Mannen en vrouwen liggen apart. De vrouwenafdeling is een stuk armoediger. Ze liggen met ongeveer 60 vrouwen op een afdeling. Je moet er niet gek van op kijken als twee vrouwen bij elkaar in bed liggen, dat is overigens niet voor de gezelligheid. En dat er salamanders boven een patiënt lopen is ook niks om je druk over te maken. Een isolatiekamer voor personen met een besmettelijke ziekte is ook aanwezig. Dit is een bed rechts achter in de hoek met een papier er boven waarop staat 'isolation bed'. Gelukkig is deze ehm hermetisch afgesloten door een opzet gordijn van drie plaatjes waardoor in ieder geval het zicht voor een deel is verminderd. Virussen zijn vast zelf zo netjes om zich niet buiten het gordijn te begeven. Dat is natuurlijk een geruststellende gedachte. Dinsdag viel er een vrouw neer voor onze ogen. Een paar beduusde blikken en wat later het idee van een dokter om toch maar eens te gaan kijken wat er loos was. Bloedsuiker gemeten, bloeddruk en pols waren oké. Ik vroeg de dokter waarom ze er zo godsgruwelijk laat naar toe gingen (maar dan subtieler). Wat bleek; de vrouw kreeg ontslag, maar wilde niet naar huis omdat eten en slapen gratis is in het ziekenhuis. De dokter zag dat ze eerst haar hand neerzette voordat ze viel. Aha! Ook de fluistercultuur is weer back in town, inclusief Aziatisch Engels accent. Vooral op de mannenafdeling, ik verstond er geen bal van. Een dokter fluisterde iets van: Isala, Isala? Ik dacht het zal wel: yes. De frequentie van 'yes' zeggen zonder er een bal van te begrijpen is aardig hoog deze week. Maar toen ik hem de volgende dag weer op de afdeling zag en hij mij aansprak met Isala dacht ik toch dat ik iets recht te breien had, hmm that's not my name. Ook met een medische casus is dit vrij lastig. 'Trakja, there trakja', wattt... oh verhip de trachea.. Ehm luchtpijp! Voor ik van het Aziatisch Engels, via het Latijn terug bij het Nederlands ben zijn we al weer drie bedden verder, (keer twee patiënten per bed, dus is zes patiënten verder). ;) Vandaag was er een vierdejaars medicijnstudent uit Noorwegen die goed Engels sprak én Singalees omdat haar ouders uit Sri Lanka komen. Samen met haar heb ik een aantal casussen gedaan, testen gedaan en alles besproken. Dat was zeer interessant en leerzaam.
De tijd vliegt hier, ik zie hele interessante casussen in het ziekenhuis, het gastgezin vertelt dingen over het boeddhisme (je mag wél een boeddhabeeldje voor jezelf kopen!), we gaan regelmatig met andere vrijwilligers zwemmen, wat drinken en kaarten, erg gezellig! En op zijn tijd vangen we een kakkerlak. Leuk om jullie lieve berichtjes te lezen, dankjewel daarvoor!