All you can travel

Zondag 10 augustus de aftrap van onze reis! Dat begon met een drie uur durende treinrit van Colombo naar Kandy door mooie plekken in de bergen die je alleen vanuit de trein kan zien. In Kandy was de afsluiting van een festival en dat pakte ze groots aan met een festival optocht met olifanten, muziek, dansers etc. Om 12 uur zaten er al allemaal mensen klaar op de stoep terwijl het pas in de avond zou beginnen. Wat een gekken (dachten we toen nog). Daya had bedacht dat wij als twee jonge vitale meiden zelf een staanplaats konden veroveren 's avonds, maar het moment daar voelde ik mijn vitaliteit op de trein terug naar Colombo stappen. Echt overallll zaten mensen, zelfs tot ver in de straten waar de optocht niet eens zou komen. Uiteindelijk zijn we tussen een hele bult Sri Lankanen beland en zaten op de grond. Op diezelfde plek zaten we vier uur later nog en in de straat was nog geen optocht of dansende olifant te zien. Van ellende deed alles pijn en was er geen zithouding meer over die we nog uit konden proberen. Dan zou je denken; meid ga toch lekker even staan, inderdaad dat dacht ik ook, maar dan werd ik boos weer naar beneden gewuifd omdat ik zo lang was. Haha omdat ik zo lang was! Maar het was nog waar ook want ik stak er met kop en schouders bovenuit. Daarnaast werd elke beweging haarfijn geregistreerd door de Sri Lankanen en werd er tegelijkertijd van ons verwacht dat we terug zwaaiden naar zwaaiende kinderen en hun papa's aan wie ze dat bijzondere fenomeen wilde laten zien. De optocht was wel echt bijzonder mooi en leuk om te zien, maar na twee uur hielden we het met een vergroeide rug en gesleten botten voor gezien.

We zijn naar de theeplantages geweest hoog in de bergen en hebben daar overnacht in het huis van de eigenaar. Zijn vrouw was super gastvrij en nam ons mee voor een wandeling door de bergen op 1500 meter boven zeeniveau. Het uitzicht was echt geweldig mooi. Omdat het maar 16 graden was in de bergen en wij in Panadura gewend zijn dat zelfs je achterhoofd zweet was het even schakelen. Dat ging 'm voor Anne niet worden want die was ondanks de dubbele truien veranderd in een ijsklont en kon er bovendien niet over uit dat mensen in zo'n warm land vrijwillig op zo'n koude plek gingen wonen. Afhankelijk van de weersvoorspelling in Nederland van zaterdag zal ze dan ook beslissen of ze wel of niet het vliegtuig mee terug neemt.

Woensdag hebben we de Sigiriya rots beklommen wat een heel gaaf uitzicht gaf! En daar zijn me maar weer mooi zonder wespensteek vanaf gekomen. Het schijnt namelijk regelmatig voor te komen dat mensen er aangevallen worden door een wespenplaag die ineens op de klimmende mensen af stormt. Dat gebeurde vorige week nog kon Daya ons geruststellen.

Wat ook heel gaaf was, was het snorkelen op Pigeon Island waar je alleen per boot kon komen. Eenmaal gearriveerd stapte we vol goede moed met onze flippers de zee in waarbij we bij onze eerste blik onder water werden verwelkomt door een bijzonder groot aantal aan kwallen. Die waren ook niet te beroerd om tegen je aan te zwemmen en om vooruit te komen zat er voor ons niets anders op dan ons door de kwallen heen te manoeuvreren. Daarbij stootte Anne zich om de haverklap aan het koraal waardoor ze bloedde en een lekker hapje werd voor de haaien die er ook schijnen te zitten. Dat uitte zich in gebrom en gevloek en dat was best hilarisch. Maar ons er eenmaal overheen gezet, zetten we het op een fanatiek snorkelen. We zagen echt heel veel mooie dingen. Heel veel gekleurde vissen die ik eerder alleen gespot had in de Finding Nemo film, koraal, neon kleuren en als klapper op de vuurpijl zwom er ook een haai op anderhalve meter naast me. Oké het was geen knoepert, ongeveer 50cm maar hé het was een haai!

In Trincomalee spotte Anne een kakkerlak bij haar koffer. Omdat we maar een kamer geboekt hadden voor twee personen, leek het ons verstandig als dit wezen onze kamer verliet. De achtervolging werd in gang gezet, maar na een minuut bruut verstoord door geklop op de deur. Daar stond een schriel donker mannetje naast een kast van 1,5 meter: 'airco?'. Ja kom maar binnen, kun je meteen een kakkerlak mee terug nemen. Dat was geen enkel probleem. Dus hup kakkerlak eruit en toen zagen we pas goed dat de halve kamer gevuld was door een reusachtige airco. Later bleek deze airco enkel te waaien en er na twee uur genoeg van te hebben. Balen.

Daya de reisgids regelt alles en brengt ons naar de mooiste plekken die we zelf nooit gevonden hadden. Bij ons eerste hotel zaten we klaar voor het ontbijt en zagen bij de tafel naast ons een uitgebreide rijsttafel geserveerd worden omringt door een zware pittige geur van kruiden. Hell no. en het was pas 8:00 uur. Met een snelle blik op onze tafel waar de lepel en vork klaar werden gelegd, maakte we ons op voor een shittttt-tis-veel-te-vroeg-voor-rijst&curry ontbijt. Maar wat bleek, Daya had een English breakfast geregeld! Hij had het maar weer mooi geregeld. Zo zorgt hij ook steeds voor dat onze koffers naar onze kamers gebracht worden, wat vaak toch een beetje ongemakkelijk is en ik het liefst een plakkaat erop plak met 'sorry maar het is voor 6 weken'. Vooral die keer dat er een heel dun Sri Lankaantje kwam van ongeveer anderhalve meter en mijn koffer boven de kamer in tilde en ik in mezelf mompelde 'sorry dat de koffer zwaarder is dan jij'. Dit was overigens ook het hotel waar we na vijf weken van onze tweede warme douche hebben mogen genieten, ohyeaa!

Verder hebben we een rondleiding gehad door de theefabriek, we hebben olifant gereden, zijn wezen kanoën, naar een warmwaterbron geweest en niet te vergeten hebben we het schamele bedrag van 10 roepies gespendeerd aan een vrouw die tussen de souvenirskraampjes voor een weegschaal zat. 'Wegen 10 roepies'. Dat was absoluut een voortreffelijke activiteit want we waren retebenieuwd of we de rijst en curry's konden blijven eten of dat het misschien toch verstandig was enkel de rijst te nemen. Voor tien roepies mag je het antwoord weten. ;) Een ander leuk weetje is dat de Tuk Tuk zijn naam dankt aan het geluid van de toeter en dat je een Sri Lankaanse huishulp beter niet je smartphone geeft om een foto mee te maken want dan wordt er enkel een eindje mee gelopen en staan er vervolgens geen foto's in de map met afbeeldingen. :-)

Vannacht om 5:00 vertrekken we voor de klim naar World's End, de klimtocht is 9km en het is 2100 meter hoog. Je moet er namelijk voor 9:00 uur zijn en de mist komt.

Groetjes!