PCU - Primary Care Unit
24 Juli 2014 | Sri Lanka, Panadura
Na drie dagen ziek zijn geweest, waarbij ik nog net niet heb geteld hoe vaak de waaier rond gaat in een minuut of hoeveel gaatjes er in een klamboe zitten, ben ik vandaag dan eindelijk genezen verklaard door mezelf! Gelukkig ben ik goed verzorgd door Ms Bandara die ervoor wilde zorgen dat ik genoeg at door de bakjes rijst en curry bij mijn huisgenoten weg te halen en alles pal naast mijn bord te planten inclusief het pittigste gerecht waar mijn buik vast van op zal knappen als ie dit eten niet gewend is. ;) maar ze is echt heel erg lief!
In plaats van twee weken op de kinderafdeling is de tweede week veranderd in de spoedeisende hulp. Hier is namelijk meer te zien en te doen begreep ik van andere vrijwilligers. En gelijk hebben ze! Ik liep mee met een hele vrolijke dokter en hij liet zien hoe je een ECG maakt (elektrocardiogram/hartfilmpje). Bij de tweede patiënt nam ik mijn positie weer in tot ik de dokter grijnzend "Now you!" hoorde zeggen, whuttt, mindenie! Minde die dus wel. Dus ik aan de slag en bij elke beweging gecheckt of het nog klopte. Uiteindelijk heb ik zelf nog bij drie patiënten een ECG gemaakt. :) Er kwam ook nog een bloedende vrouw binnen op de afdeling die in elkaar geslagen was door haar man. Ook was er een man met acuut hartfalen waar vanalles op werd aangesloten. Door alle toeters en bellen om hem heen besloot men ook gebruik te maken van de ruimte in het bed van de patiënt naast hem om daar een kastje neer te zetten. Juist aan de verste kant natuurlijk, waardoor je een beeld ziet waarbij een patiënt in bed ligt, een kastje naast zijn hoofd heeft staan waaruit een slangetje komt die over zijn gezicht naar zijn buurpatiënt loopt en dit ook gewoon prima vindt. Voor iedereen die zei dat in Azië veel vriendelijke mensen wonen; ik sluit me hier volledig bij aan!
Dan heb ik vandaag nog kennisgemaakt met een steriele set. Bekijk daarvoor de foto's. ... Nee dat is trouwens niet handig, want je zou het niet herkennen als steriel. Het is een bruin pakketje. ;) Steriele gaasjes pakken ze in met een stuk krantenpapier of beklad papier. Recyclen op topniveau. Daarnaast is het denk ik ook mode om je tas gewoon om te houden, in het begin dacht ik nog dat die dokter klaar met werken was maar inmiddels heb ik meer van deze hype gesignaleerd. De dokters en verpleegkundigen zijn enthousiast om je dingen uit te leggen en te laten doen dus dat is erg leuk. Bovendien fluisteren ze hier ook niet (misschien alleen een aannamecriteria voor de kinderafdeling).
De derde dag was een heftig dagje. Ik heb namelijk een reanimatie gezien van meer dan een uur. De patiënt was denk ik rond de 40 en had hartfalen. Hij was aangesloten op allerlei monitoren en dokters waren aan het reanimeren. Naast de dokters en verpleegkundigen mocht er verder niemand de kamer in, behalve de Oostenrijkse vrijwilliger en ik. We stonden er dus met onze neus bovenop. De patiënt werd beademend met behulp van een soort ballon waarbij de buis in de luchtpijp zit en ook werden er compressies gegeven. Er is vijf keer een schok toegediend waarbij het hart zich weer in het normale ritme zou moeten herpakken, maar dit gebeurde steeds niet, waardoor beademing en compressies weer doorgingen. De Oostenrijkse vrijwilliger heeft ook compressies gegeven, hij heeft namelijk een tijd op de ambulance gewerkt. Uiteindelijk, na een uur, werd er besloten te stoppen en nam iedereen afstand. Je zag toen op de monitoren alle vitale functies teruglopen en uiteindelijk verscheen er op alle monitoren een rechte lijn. Dat vond ik erg heftig en blijkbaar werd ik nogal bleek want de andere jongen vroeg of het wel ging. En het ging, maar het maakte veel indruk. Ook om de familie dan zo te zien. Wel bijzonder en leerzaam dat ik er bij mocht zijn, een ervaring die je in NL waarschijnlijk door alle regels niet gauw op doet.
Waar ik op school nog in een nep-arm prikte, heb ik vandaag het genoegen gehad deze nep-arm in te wisselen voor een echte Sri Lankaanse arm en een infuus aan te prikken. De dokter vroeg of ik het wilde leren en dat wilde ik wel! Het is nog best een klus om dat je meerdere handelingen tegelijk moet doen, maar de details zal ik jullie besparen (en bewaren voor jou Britt ;)).
Voor wie denkt dat ik hier alleen maar hard aan het werk ben en in aderen prik; er is meer! Naast dikke spinnen vangen voor een huisgenoot, salamanders ontwijken op muren, hinkelen tussen grote rode mieren, is er hier ook heel veel leuks te doen. We spreken af met andere volunteers om te gaan zwemmen, kaarten of wat te gaan drinken. Verder betalen ze hier 1 roepie uit in de vorm van een snoepje. De wc wordt hier nooit gewassen maar de badkamer is zo ingericht dat je tijdens het douchen op dezelfde vierkante meter ook gelijk het toilet wast. De Sri Lankanen wiggelen hier heel gek met hun hoofd waarbij ik de eerste week dacht dat ik een verpleegkundige niet mocht helpen. Later bleek dit geschud 'ja' ter betekenen. Als je een arts iets uit ziet leggen tegen anderen dan zie je de luisteraars allemaal met hun hoofd wiggelen. Het lijkt een beetje op zo'n hondje wat achter in de auto staat met een schuddend hoofd maar dan sneller. Dit weekend gaan we Galle bezoeken.
In plaats van twee weken op de kinderafdeling is de tweede week veranderd in de spoedeisende hulp. Hier is namelijk meer te zien en te doen begreep ik van andere vrijwilligers. En gelijk hebben ze! Ik liep mee met een hele vrolijke dokter en hij liet zien hoe je een ECG maakt (elektrocardiogram/hartfilmpje). Bij de tweede patiënt nam ik mijn positie weer in tot ik de dokter grijnzend "Now you!" hoorde zeggen, whuttt, mindenie! Minde die dus wel. Dus ik aan de slag en bij elke beweging gecheckt of het nog klopte. Uiteindelijk heb ik zelf nog bij drie patiënten een ECG gemaakt. :) Er kwam ook nog een bloedende vrouw binnen op de afdeling die in elkaar geslagen was door haar man. Ook was er een man met acuut hartfalen waar vanalles op werd aangesloten. Door alle toeters en bellen om hem heen besloot men ook gebruik te maken van de ruimte in het bed van de patiënt naast hem om daar een kastje neer te zetten. Juist aan de verste kant natuurlijk, waardoor je een beeld ziet waarbij een patiënt in bed ligt, een kastje naast zijn hoofd heeft staan waaruit een slangetje komt die over zijn gezicht naar zijn buurpatiënt loopt en dit ook gewoon prima vindt. Voor iedereen die zei dat in Azië veel vriendelijke mensen wonen; ik sluit me hier volledig bij aan!
Dan heb ik vandaag nog kennisgemaakt met een steriele set. Bekijk daarvoor de foto's. ... Nee dat is trouwens niet handig, want je zou het niet herkennen als steriel. Het is een bruin pakketje. ;) Steriele gaasjes pakken ze in met een stuk krantenpapier of beklad papier. Recyclen op topniveau. Daarnaast is het denk ik ook mode om je tas gewoon om te houden, in het begin dacht ik nog dat die dokter klaar met werken was maar inmiddels heb ik meer van deze hype gesignaleerd. De dokters en verpleegkundigen zijn enthousiast om je dingen uit te leggen en te laten doen dus dat is erg leuk. Bovendien fluisteren ze hier ook niet (misschien alleen een aannamecriteria voor de kinderafdeling).
De derde dag was een heftig dagje. Ik heb namelijk een reanimatie gezien van meer dan een uur. De patiënt was denk ik rond de 40 en had hartfalen. Hij was aangesloten op allerlei monitoren en dokters waren aan het reanimeren. Naast de dokters en verpleegkundigen mocht er verder niemand de kamer in, behalve de Oostenrijkse vrijwilliger en ik. We stonden er dus met onze neus bovenop. De patiënt werd beademend met behulp van een soort ballon waarbij de buis in de luchtpijp zit en ook werden er compressies gegeven. Er is vijf keer een schok toegediend waarbij het hart zich weer in het normale ritme zou moeten herpakken, maar dit gebeurde steeds niet, waardoor beademing en compressies weer doorgingen. De Oostenrijkse vrijwilliger heeft ook compressies gegeven, hij heeft namelijk een tijd op de ambulance gewerkt. Uiteindelijk, na een uur, werd er besloten te stoppen en nam iedereen afstand. Je zag toen op de monitoren alle vitale functies teruglopen en uiteindelijk verscheen er op alle monitoren een rechte lijn. Dat vond ik erg heftig en blijkbaar werd ik nogal bleek want de andere jongen vroeg of het wel ging. En het ging, maar het maakte veel indruk. Ook om de familie dan zo te zien. Wel bijzonder en leerzaam dat ik er bij mocht zijn, een ervaring die je in NL waarschijnlijk door alle regels niet gauw op doet.
Waar ik op school nog in een nep-arm prikte, heb ik vandaag het genoegen gehad deze nep-arm in te wisselen voor een echte Sri Lankaanse arm en een infuus aan te prikken. De dokter vroeg of ik het wilde leren en dat wilde ik wel! Het is nog best een klus om dat je meerdere handelingen tegelijk moet doen, maar de details zal ik jullie besparen (en bewaren voor jou Britt ;)).
Voor wie denkt dat ik hier alleen maar hard aan het werk ben en in aderen prik; er is meer! Naast dikke spinnen vangen voor een huisgenoot, salamanders ontwijken op muren, hinkelen tussen grote rode mieren, is er hier ook heel veel leuks te doen. We spreken af met andere volunteers om te gaan zwemmen, kaarten of wat te gaan drinken. Verder betalen ze hier 1 roepie uit in de vorm van een snoepje. De wc wordt hier nooit gewassen maar de badkamer is zo ingericht dat je tijdens het douchen op dezelfde vierkante meter ook gelijk het toilet wast. De Sri Lankanen wiggelen hier heel gek met hun hoofd waarbij ik de eerste week dacht dat ik een verpleegkundige niet mocht helpen. Later bleek dit geschud 'ja' ter betekenen. Als je een arts iets uit ziet leggen tegen anderen dan zie je de luisteraars allemaal met hun hoofd wiggelen. Het lijkt een beetje op zo'n hondje wat achter in de auto staat met een schuddend hoofd maar dan sneller. Dit weekend gaan we Galle bezoeken.
-
24 Juli 2014 - 12:24
Merel:
Jeetjeeeee Jis, wat super heftig dat je een reanimatie hebt meegemaakt. En wat triest dat het uiteindelijk niet is gelukt:(
Wel ongelofelijk vet dat je daar al een ECG hebt gedaan en geprikt hebt in iemands arm. Daar had ik best een foto van willen zien:)
Gelukkig ben je weer beter, altijd vervelend als je ziek bent. Fijn dat je dan zo'n lieve vervangende moeder hebt.
Succes nog met werken en heel veel plezier in het weekend!
Liefs Merel xx -
24 Juli 2014 - 12:25
Merel:
Ps. Oooooo ik zie nu de foto pas!!! Dat prikken ziet er heel professioneel uit!! Ik zeg: 'Goed bezig!!'. -
24 Juli 2014 - 12:48
Mam:
Hoi meisje
Boeiend allemaal!!! [we waren natuurlijk al goed op de hoogte van meest indrukwekkende moment]
Ik zie dat de handschoenen goed van pas komen!!
Foto's super!
Ik hoop op nog veel leerzame momenten!!
Doeg! Xxx
-
24 Juli 2014 - 16:53
Mieke:
Ha Jiska,
Fijn dat je weer beter bent! En wat heb je in korte tijd al veel gezien en gedaan! Zal zeker behoorlijk heftig zijn, maar gelukkig maak je ook veel mooie en leuke dingen mee. Wat 'n belevenis he?
Als je terug bent, mag ik jou dan ook bellen om af en toe 'n spin te vangen? ;)
Liefs, Mieke -
24 Juli 2014 - 19:07
Lotte:
Ha Jis,
Wat fijn dat je weer beter bent!
Foto's zien er tof uit, mooie indruk van wat je daar
allemaal meemaakt. Wel heftig die spoedeisende hulp.
Maar fijn dat je nu meer mag doen als alleen observeren.
Weet wel zeker dat t niks voor mij zou zijn haha
Geniet ervan en veel plezier dit weekend!
Liefs,
Demy en Lotte
-
24 Juli 2014 - 22:29
Britt Mouthaan:
Heee Jiska!
Gaaf dat je op de spoedeisende hulp mag staan en daar ook veel handelingen zelf mag uitvoeren!
Heftig zo'n reanimatie.. lijkt me heel indrukwekkend.
Ik ben erg benieuwd naar details van het infuus prikken. Nu kon je die arm niet openritsen om te kijken of je goed zat, haha.
Mooi pakske hedde oan trouwens! Een echte zuster! :)
Veel plezier dit weekend en blijf vooral veel mooie foto's maken/verhalen schrijven!
X Britt -
25 Juli 2014 - 03:12
:
Dankjewel voor de leuke reacties. :) Mieke, je belt maar hihi hopen dat de spin wacht tot eind augustus dan. Haha Britt ja jammer dat er geen rits in zat. -
25 Juli 2014 - 17:02
Michelle:
Ha Jiska, fijn dat je beter bent en die overstap klinkt zowel heftig als iig ook heel leerzaam. Ik zou het wiggelen graag in real life zien, maar dat kan je vast nadoen als je terug bent ;).
Fijn dat je uit de fluistercultuur bent en alle artsen daar je ook dingen willen bijbrengen.
Zo te lezen mag je iig veel meekijken, relaxt!
En hopelijk ook genoeg leuke dingen te doen in je vrije tijd? Volgens mij hebben jullie al weekend daar dus ik zou zeggen gezellige avond en cheers alvast! kan je daar lekkere drankjes doen op dylans verjaardag? :) X
-
27 Juli 2014 - 14:39
Angela:
Wat veel indrukken om te verwerken komen er op je af, zeg. Als ik het lees, aan de manier waarop je erover schrijft, vind ik dat je het super doet en echt heel knap hoe je ermee omgaat!
Toevallig stond er in de Libelle (!) een stukje over Sri Lanka, benoemd door lonely planet als mooiste stukje paradijs op aarde, dat er in de gerechten daar minstens 10 verschillende kruiden worden gebruikt, dus Ms Bandara zal zeker goed haar best gedaan hebben
Zelf vind ik de foto van het jongetje erg bijzonder en ontroert me! (Alsof het door het professionele fotograaf gemaakt is). Veel succes en plezier daar! -
28 Juli 2014 - 11:11
:
Ik heb een lekkere cocktail op zijn verjaardag gedronken! :)
En leuk dat je dat las Angela, die kruiden gebruiken ze zeker veel, heel lekker! Hihi schattig hè die foto.. -
28 Juli 2014 - 22:30
Dylan:
Ik vind dat ook echt een mooie foto! (lang leve Allie's iCloud) En dat doet maar lekkere cocktails drinken terwijl wij het hier moeten doen met bavaria! Maar super leuk en snel weer een nieuwe story maken want je fanbase neemt met de week toe ;) XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
